قانون مجازات عمومی در رژیم سابق جرایم را از حیث مجازاتهای مقرر برای آنها به سه دسته تقسیم نموده بود: جنایت، جنحه و خلاف . لکن با پیروزی انقلاب اسلامی و ضرورت تعیین مجازات شرعی برای جرایم ارتکابی، در دور اول مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۶۱ نمایندگان مبادرت به تصویب قانون مجازات اسلامی نمودند که در بخش اول آن مجازات جرایم مربوط به حدود، قصاص و دیات تعیین و در بخش دوم مجازات مربوط به جرایم تعزیری تعیین گردیده بود. پس از چندین مرحله اصلاح و تعدیل طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی نهایتـاً قانون مجازات اسلامی (حدود، قصاص و دیات ) در سال ۱۳۷۰ و قانون تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده در سال ۱۳۷۵ تصویب و به موقع اجرا گذارده شد. در قانون راجع به مجازات اسلامی مصوب ۱۳۶۱ قانونگذار مجازات را به چهار دسته تقسیم نموده است: حدود،قصاص، دیات و تعزیرات. لکن در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ مجازاتهای مقرر در پنج نوع ذیل بیان گردیده است: حدود، قصاص، دیات،تعزیرات و مجازات بازدارنده.
تفاوت بین تعزیرات و مجازات بازدارتده مشکلاتی را بوجود می آورد که در نهایت در قانون مجازات اسلامی سال ۹۲ این تفاوت برداشته شد. امّا قانونگذار با وضع تبصرۀ ۲ مادۀ ۱۱۵ از همین قانون و بکارگیری عنوان “تعزیرات منصوص شرعی” اعمال برخی مقررات قانونی را دربارۀ این دسته از تعزیرات، منتفی دانسته است.
با وضع این تبصره این سؤالات و شائبه ها بوجود آمده است که چه تفاوت و نسبتی بین تعزیرات شرعی با تعزیرات منصوص شرعی وجود دارد؟
دانلود فایل پی دی اف
